(Propinquity – Michael Nesmith)
It nijs datst do werom bist,
dat rint as diggelfjoer
Yn kroegen en op strjitte
rakket elkenien oerstjoer
De riedsels dy’st do efter lietst,
dy blaast nij libben yn
Men flústert op in skerpe toan,
rabberij driuwt op ‘e wyn
Dyn trêd is licht, dyn blik is blier,
do hâldst it krop noch heech
Hast it fel sândûbeld foar de kop
en bist faaks staf en steech
It skaad dat dy foarút giet
set dy yn it skerpe ljocht
Dyn glimkjen liket drôchbewiis
foar it andert dat elk socht
Brêge:
Elkenien hat blyn op dy fearn,
elk hie dy op in fuotstik stean
Mar de grize rint jin no oer de lea,
Bist de blanke siel of bist do it kwea
Is dyn ûnskuld wier gjin leagen,
wurdt it hert dy net ris kjel
Is reboelje faaks dyn stil geniet,
sjochst do op ús twaspjalt del
Wy wolle sa graach leauwe
datst do falsk besmodze bist
De wierheid komt pas foar it ljocht
as’t de wale falle litst
Herhelje fanôf brêge.
© 2009/Yeb Boersma